ریزش موی اسکارگذار

ریزش موی اسکارگذار، که به آن آلوپسی سیکاتریسیل نیز می گویند، ریزش مویی است که همراه با ایجاد زخم است.

این بیماری می تواند توسط گروه متنوعی از اختلالات نادر ایجاد شود که فولیکول مو را از بین برده، بافت اسکاریک را جایگزین کند و باعث ریزش دائمی مو شود. در بعضی موارد ریزش مو به صورت تدریجی و بدون علامت خاصی اتفاق میافتد و برای مدت طولانی مورد توجه قرار نمی گیرد. در موارد دیگر، ریزش مو با خارش، سوزش و درد شدید همراه است و بسرعت پیشرونده است. التهابی که باعث میشود فولیکول از بین برود زیر سطح پوست است و معمولاً هیچ “اسکاری” در پوست سر دیده نمی شود. نواحی آسیب دیده پوست سر ممکن است علائم کمی از التهاب را نشان دهند یا دارای قرمزی، پوسته پوسته شدن، افزایش یا کاهش رنگدانه ها، چرک یا تخلیه سینوس ها باشند. ریزش موی اسکاریک در مردان و زنان سالم درهر سنی رخ می دهد و در سراسر جهان دیده می شود.

علل

علت انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیل (cicatricial) به خوبی شناخته نشده است. با این حال، تمام آلوپسی های اسکارگذار یا  cicatricial  شامل وجود التهابی است که در قسمت بالایی فولیکول مو قرار دارد. جایی که سلول های بنیادی وغده چربی واقع شده است. اگر سلول های بنیادی و غده چربی از بین بروند، دیگر امکان بازسازی فولیکول مو وجود ندارد و نتایج ریزش موی دائمی وجود دارد.

آلوپسی سیکاتریکال مسری نیست. به طور کلی ، آلوپسی اسکارگذار یا cicatricial با بیماری های دیگری ارتباط  ندارد.

آلوپسی اسکارگذار، هم مردان و هم زنان را معمولاً در سنین بزرگسالی درگیر می کند. اگرچه ممکن است در همه سنین این بیماری دیده شود. مطالعات اپیدمیولوژیک برای تعیین میزان آلوپسی اسکارگذار انجام نشده است و آمار دقیقی ازمیزان شیوع آن در دسترس نیست.

تکه های آلوپسی زخمی معمولاً با آلوپسی آره آتا (ریزش سکه ای) کمی متفاوت به نظر می رسند از این نظر که لبه های تکه های طاس بیشتر “ژنده” و کهنه به نظر می رسند. تخریب فولیکول مو در زیر سطح پوست اتفاق می افتد بنابراین ممکن است چیزهای دیگری به جز ریزش موی تکه تکه در سطح پوست سر دیده نشود. نواحی مبتلا ممکن است صاف و تمیز باشد ، یا ممکن است دارای قرمزی، پوسته پوسته شدن، افزایش یا کاهش رنگدانه ها باشد و یا ممکن است تاول هایی با مایعات یا چرک از ناحیه آسیب دیده قابل رویت باشد.

تشخیص

نمونه برداری از پوست سر برای تشخیص آلوپسی اسکارگذار ضروری است و اولین قدم ضروری است زیرا شناختن و اطمینان از تشخیص بدون نمونه برداری بسیار دشوار است.

یافته های نمونه برداری از پوست سر از جمله نوع التهاب موجود، محل و میزان التهاب و سایر تغییرات پوست سر برای تشخیص نوع آلوپسی سیکاتریکال، تعیین میزان فعالیت و انتخاب روش درمانی مناسب ضروری است.

ارزیابی بالینی پوست سر نیز مهم است. علائمی مثل خارش، سوزش، درد یا حساسیت معمولاً فعالیت التهابی مداوم را نشان می دهد. علائم التهاب پوست سر شامل قرمزی، پوسته پوسته شدن و ترشح است. با این حال در برخی موارد علائم یا نشانه های کمی وجود دارد و فقط نمونه برداری از پوست سر التهاب فعال را نشان می دهد.

میزان کلی و الگوی ریزش مو ذکر شده و گاهی برای مقایسه در آینده از آن عکس گرفته می شود. یک آزمایش “کشش” موانجام می شود. موهای کنده شده بر روی لام نصب می شوند و پیازهای مو را با میکروسکوپ نوری مشاهده می کنند تا مشخص شود چه تعداد مو در حال رشد هستند و چه تعداد مو در حال استراحت هستند. علاوه بر این در صورت وجود ترشح، محیط کشتهایی برای شناسایی اینکه کدام یک از میکروب ها ممکن است در التهاب نقش داشته باشند گرفته می شوند. ارزیابی کاملی که شامل همه این پارامترها باشد در تشخیص آلوپسی سیکاتریسیل و شناسایی خصوصیات در بیماران به انتخاب روش درمانی کمک می کند.

تکنیک های جدید تشخیصی مانند تریکوسکوپی ممکن است برای تشخیص آلوپسی اسکارگذار یا cicatricial استفاده شود.

تشخیص و درمان این نوع ریزش مو اغلب چالش برانگیز است، به همین دلیل، ارزیابی توسط یک متخصص پوست با  تخصص ویژه در زمینه اختلالات پوست سر و مو ، و آشنا به روش های تشخیصی و روش های درمانی جدید، مفید است.

طبقه بندی

آلوپسی های اسکارگذار یا سیکاتریسیل به دو نوع  مختلف اولیه یا ثانویه طبقه بندی می شوند. این بحث به آلوپسی های اصلی اسکارگذار محدود می شود که در آن فولیکول مو هدف روند التهابی مخرب است.

آلوپسی های سیکاتریسیل اولیه:

بیشتر بر اساس نوع سلولهای التهابی طبقه بندی می شوند که در مرحله فعال بیماری فولیکول مو را از بین می برند. سلولهای التهابی ممکن است غالباً شامل لنفوسیت  یا نوتروفیل ها باشد. آلوپسی های سیکاتریسیل که غالباً شامل التهاب لنفوسیتی هستند، شامل لیکن پلانوپیلاریس، آلوپسی فیبروز کننده پیشانی، آلوپسی مرکزی و سودوپلاد (Brocq) است.

آلوپسی های اسکارگذار نوتروفیلی:

بدلیل التهاب عمدتاً نوتروفیل ایجاد می شوند شامل فولیکولیت دکالوانس، فولیکولیت پرزدار شده و سلولیت تجزیه کننده پوست سر هستند.

آلوپسی اسکارگذار لنفوسیتی:

گاهی اوقات التهاب از یک فرآیند غالباً نوتروفیل به یک فرآیند لنفوسیتی تغییرمیکند و فرم مخلوطی را ایجادمیکند آلوپسی اسکارگذار با نفوذ التهابی مخلوط معروف به فولیکولیت کلیوئیدالیس است.

آلوپسی های سیکاتریسیل ثانویه:

تخریب فولیکول مو دریک فرایند غیر فولیکولی یا آسیب خارجی مانند عفونتهای شدید، سوختگی، تابش اشعه، تومورها یا کشش اتفاق می افتد

درمان

همانطور که در بالا ذکر شد، آلوپسی های اسکارگذار یا cicatricial اولیه بر اساس نوع غالب سلول های التهابی که به فولیکول های مو حمله می کنند، مانند لنفوسیت ها ، نوتروفیل ها یا سلول های التهابی مخلوط طبقه بندی می شوند. استراتژی های درمانی برای هر زیرگروه متفاوت است و گزینه های درمانی دقیق از حوصله این بحث نیست. با این حال ، برخی از اصول کلی در زیر بررسی می شوند.

درمان گروه لنفوسیتی:

آلوپسی های اسکارگذار از جمله لیکن پلانوپیلاریس، آلوپسی فیبروزاننده پیشانی، آلوپسی مرکزی و سودوپلاد (Brocq) شامل استفاده از داروهای ضد التهاب است.

هدف از درمان کاهش یا از بین بردن سلول های التهابی لنفوسیتی است که به فولیکول مو حمله می کنند.

• داروهای خوراکی ممکن است شامل هیدروکسی کلروکلین، داکسی سایکلین، مایکوفنولات موفتیل، سیکلوسپورین یا کورتیکواستروئیدها باشند.
• داروهای موضعی ممکن است شامل کورتیکواستروئیدها، تاکرولیموس یا پیمکرولیموس باشد.

درمان گروه نوتروفیلی:

آلوپسی سیکاتریسیل (فولیکولیت دکالوانس ، فولیکولیت توفت) برای از بین بردن میکروب های بیماریزا غالب است که به طور مداوم در روند التهابی نقش دارند.

• آنتی بیوتیک های خوراکی اصلی ترین درمان هستند و ممکن است از آنتی بیوتیک های موضعی برای تکمیل آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده شود. در سلولیت، میکروبهای بیماریزا معمولاً وجود ندارند. ایزوترتینوئین در دوزهای کم ممکن است در درمان سلولیت مفید باشد.

درمان گروه مخلوط:

آلوپسی های سیکاتریکال (فولیکولیت کلیویدالیس) ممکن است شامل داروهای ضد میکروب، ایزوترتینوئین و داروهای ضد التهاب باشد.

به بیماران توصیه می شود هرگونه درمان را با یک متخصص پوست که عوارض جانبی احتمالی را بشناسد در میان بگذارند.