پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP

پلاسما غنی از پلاکت یا PRP، ماده ای است که به نظر می رسد تزریق آن اثرات مثبتی بر فرایند بهبود می گذارد. پلاسما جزئی از خون شماست که حاوی فاکتورهای خاص یا پروتئین هایی است که به خون شما کمک می کنند تا لخته شود. پلاسما همچنین حاوی پروتئین هایی است که از رشد سلول ها حمایت می کنند. محققان PRP را با جدا کردن پلاسما از خون و غلظت بخشیدن آن تولید کرده اند.

ایده این روش درمانی این است که تزریق PRP به بافت های آسیب دیده، بدن شما را تحریک می کند تا سلول های جدید و سالم را رشد دهد و باعث افزایش میزان بهبود می شود. محققان فکر می کنند که بافت های بدن ممکن است با استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت سریع تر بهبود یابند زیرا فاکتورهای رشد بافت در این تزریق ها با غلظت بیشتری وجود دارند.

این روش درمانی به طور قطعی ثابت نشده است. با این حال افراد زیادی از جمله ورزشکاران معروف برای درمان جراحات خود از این روش استفاده می کنند.

پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP

اهداف تزریق PRP چیست؟

پزشکان از تزریق PRP برای مواردی از مشکلات استفاده می کنند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

ریزش مو: پزشکان PRP را به سر پوست تزریق می کنند تا رشد مو را تقویت کرده و از ریزش مو جلوگیری کنند. طبق تحقیقات انجام شده در سال 2014، تزریق PRP در درمان آلوپسی آندروژنی موثر است که همچنین به عنوان طاسی الگوی مردانه شناخته می شود.

پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP

جراحات تاندون: تاندون ها بافت های سخت و ضخیمی هستند که عضله را به استخوان وصل می کنند. تاندون ها معمولا پس از آسیب به آرامی بهبود می یابند. پزشکان از تزریق PRP برای درمان مشکلات مزمن تاندون مانند آرنج تنیس بازان، تاندونیت آشیل در مچ پا و تاندونیت کشکک زانو استفاده می کنند.

آسيب های حاد: پزشکان تزريق PRP را برای درمان زخم های ورزشی حاد، از قبيل کشیدگی عضلات همسترينگ يا گرفتگی زانو استفاده کرده اند.

ترمیم پس از جراحی: گاهی اوقات پزشکان از تزریق PRP پس از جراحی برای ترمیم تاندون ها (مانند تاندون چرخنده در شانه) یا رباط های (مانند رباط صلیبی قدامی) پاره شده استفاده می کنند.

استئوآرتریت: پزشکان PRP را به زانوی افراد مبتلا به استئوآرتریت تزریق کرده اند. در سال 2015 تحقیقات نشان دادند که تزریق PRP از تزریق اسید هیالورونیک (درمان سنتی) برای درمان استئوآرتریت موثرتر است. با این حال آزمایش بر روی یک گروه کوچک 160 نفره بود، بنابراین آزمایش هایی با اندازه بزرگتر برای تایید این امر ضروری است.

 توجه داشته باشید که هیچ کدام از این موارد به طور قطعی ثابت نشده است.

چگونه برای تزریق PRP آماده شویم؟

به طور کلی چندین مرحله برای آماده سازی جهت تزریق PRP وجود دارد.

هرچند PRP می تواند به روش های مختلف تزریق شود. به عنوان مثال گاهی اوقات یک محلول بی حس کننده موضعی قبل از تزریق PRP به پوست سر شما اعمال می شود. برای این منظور لازم است زودتر از جلسه درمانی در مطب حضور یابید.

در موارد دیگر یک بی حس کننده موضعی با PRP مخلوط می شود تا ناراحتی را کاهش دهد. گاهی اوقات پزشک شما PRP را در طی عمل جراحی تزریق می کند. در این حالت آماده سازی برای تزریق PRP شامل پیگیری توصیه های جراح قبل از جراحی است.

پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP

پروسه تزریق PRP

در ادامه هر آنچه در فرآیند تزریق PRP معمولی انتظار می رود، بیان شده است:

متخصص نمونه ای از خون شما را می گیرد. مقدار این نمونه به جایی که PRP تزریق می شود، بستگی دارد. برای مثال مقدار خون گرفته شده برای تزریق به پوست سر در آزمایش های انجام شده تقریبا 20 میلی لیتر بوده است. این میزان کمی بیشتر از یک قاشق چای خوری است.

خون در سانتریفیوژ قرار داده می شود. سانتریفیوژ دستگاهی است که به سرعت می چرخد و باعث می شود که اجزاء خون جدا شوند. پروسه جداسازی حدود 15 دقیقه طول می کشد.

سپس شخصی از کادر درمان پلاسمای جدا شده را برداشته و آن را برای تزریق به منطقه آسیب دیده آماده می کند.

پزشکان معمولا از تکنیک های تصویربرداری استفاده می کنند تا مناطق خاص مانند تاندون ها برای تزریق مشخص کنند. پزشک شما سپس PRP را به منطقه آسیب تزریق می کند. این روند معمولا حدود یک ساعت طول می کشد.

عوارض جانبی بالقوه PRP چیست؟

از آنجا که PRP شامل تزریق یک ماده به پوست است، عوارض جانبی بالقوه وجود دارد. PRP اتولوگ است، به این معنی که حاوی موادی است که به طور مستقیم از بدن شما می آید. این امر باعث کاهش خطرات واکنش آلرژیکی می شود که ممکن است از تزریق داروهای دیگر مانند کورتیزون یا اسید هیالورونیک ایجاد شود. با این حال خطرات خود تزریق وجود دارد، از جمله:

  • عفونت
  • آسیب های عصبی
  • درد در محل تزریق
  • آسیب بافتی

شما باید راجع به این خطرات بالقوه و همچنین اقداماتی که پزشک شما برای به حداقل رساندن این خطرها انجام می دهد، با پزشک خود صحبت نمایید.

Source: www.healthline.com

نوشته های مرتبط
یک پاسخ بنویسید